અશ્રુ અને આશ્રય
સાચાં હશે તો આ જન્મમાં જ હરિ મળશે
- તુલસીદાસજીએ સ્પષ્ટ કહ્યું છે કે હું કવિ નથી, હું તો બુદ્ધિ અનુરૂપ રામગુણનો ગાયક છું-
કબિ ન હોઉં નહીં
ચતુર કહાવઉં.
મતિ અનુરૂપ
રામગુન ગાવઉં.
- પરંતુ ઇશ્વરની કૃપાથી જેના હૃદયમાં એક લહેર ઉત્પન્ન થાય એને શું ચિંતા?
- હું ને તમે જ્યારે કોઇ શાસ્ત્ર અને કોઇ સદ્ગુરુને આશ્રિત થઇ જઇએ પછી આપણને કોઇ ચિંતા નહીં.
- મેં ઘણીવાર કહ્યું છે કે જેનાં અશ્રુ અને આશ્રય સાચાં હશે એને આ જન્મમાં જ હરિ મળશે. આ જન્મમાં જ. આંસું જેનાં ખોટા નહીં હોય અને આશ્રય જેનો પ્રપંચી નહીં હોય એને હરિ મળશે.
- મને મારો ગુરુ મળ્યો છે, મને મારો સદ્ગુરુ પ્રાપ્ત થયો છે, મારે હરિ સાથે શું લેવા-દેવા?
- તો ઇશ્વરને શરણે કોઇ જાય તો એ સાધુ થઇ જાય. પણ પ્રભુએ ચાર શરત મૂકી છે. શરણાગતિમાં આ શરત ન ભૂલશો.
તજિ મદ મોહ કપટ
છલ નાના.
કરઉં સદ્ય તેહિ
સાધુ સમાના.
નથી મફતમાં મળતાં,
એનાં મૂલ ચૂકવવાં
પડતાં.
સંતને સંતપણાં
મનવા,
નથી મફતમાં
મળતાં.
- ‘તજિ મદ મોહ.’ પહેલાં તો અહંકાર છોડવો પડે. તો સાધુ બનાય.
- મોહ પણ છોડવો પડે.
- મદ, મોહ અને પછી કપટ. કપટ પણ છોડવું પડે.
- એનો મોહ ન છૂટ્યો! બુદ્ધિનો, બૌદ્ધિકતાનો મદ ન ગયો! અને કપટ કર્યું. સીતાનું રૂપ લઇને કપટ કર્યું. અને રામની પાસે નહીં, શિવની પાસે આવીને પાછું છલ કર્યું! ‘કછુ ન પરીછા લીન્હિ ગોસાંઇ.’ અને ઇલાજ ન થયો. દર્દીનું મૃત્યુ થયું! સતીને બળી જવું પડ્યું!
- તો મદ, મોહ, કપટ અને છલ છૂટે તો પ્રભુ કહે કે એને સદ્ય સાધુ સમાન કરી દઉં. પરંતુ આ છૂટે અને એમ જ સાધુ થઇ જવાય એમાં અને છોડ્યા પછી કોઇના આશ્રયમાં જીવવું એ સાધુતામાં ફરક છે. કારણ કે એ છૂટ્યા પછી પાછો ક્યારે અહંકાર સતાવે એ કાંઇ કહેવાય નહીં! પ્રભુતા ભલભલાને મારે છે. એટલે પ્રભુના આશ્રય દ્વારા સાધુપણું પ્રાપ્ત થાય એ જ સાચું. તો પ્રભુપ્રેમનાં અશ્રુ હોય અને જેના આશ્રયમાં પ્રપંચ ન હોય એને આ જન્મમાં જ હરિ મળશે.
{(સંકલન : નીતિન
વડગામા)
No comments:
Post a Comment